عشقست مرا بهینه‌تر کیش بتا		نوشست مرا ز عشق تو نیش بتا
من می‌باشم ز عشق تو ریش بتا		نه پای تو گیرم نه سر خویش بتا

در دست منت همیشه دامن بادا		و آنجا که ترا پای سر من بادا
برگم نبود که کس ترا دارد دوست		ای دوست همه جهانت دشمن بادا

عشقا تو در آتش نهادی ما را		درهای بلا همه گشادی ما را
صبرا به تو در گریختم تا چکنی		تو نیز به دست هجر دادی ما را

آنی که قرار با تو باشد ما را		مجلس چو بهار با تو باشد ما را
هر چند بسی به گرد سر برگردم		آخر سر و کار با تو باشد ما را

ای کبک شکار نیست جز باز ترا		بر اوج فلک باشد پرواز ترا
زان می‌نتوان شناختن راز ترا		در پرده کسی نیست هم آواز ترا